„Wierzymy we wspólnotę wszystkich wiernych
chrześcijan, a mianowicie tych, którzy pielgrzymują na ziemi,
zmarłych, którzy jeszcze oczyszczają się, oraz tych, którzy
cieszą się już szczęściem nieba, i że wszyscy łączą się w jeden
Kościół.” (KKK 962)
Wierzących łączy w Kościele wspólny ideał. Tym, co w szczególny
sposób tworzy z nich wspólnotę, jest osoba Jezusa Chrystusa. Po
swej śmierci polecił On uczniom zebrać się w Wieczerniku. Od
tego momentu chrześcijanie gromadzą się wokół wspólnego stołu,
przy którym świętują wspólnotę z Jezusem i między sobą. W tym
przepełnionym tajemnicą, ale rzeczywistym
spotkaniu Jezus uzdrawia wszystkich, którzy w Niego wierzą.
Dlatego św. Paweł nazywa chrześcijan z różnych gmin „świętymi”.
Tak więc Kościół ukazuje się jako zgromadzona przez
zmartwychwstałego Pana wspólnota, która w zgromadzeniu spotyka
Go i mocą Ducha Świętego się umacnia.
Świętych obcowanie ma miejsce tam, gdzie ludzie inspirowani
Duchem Chrystusa kierują się w życiu przyniesioną przez Niego
Dobrą Nowiną, gdzie wzajemnie sobie przebaczają, wzajemnie modlą
się za siebie oraz poczuwają do wzajemnej odpowiedzialności. Tak
oto ziemska wspólnota świętych w swym pielgrzymowaniu przez
świat zmierza ku wspólnocie przemienionej światłem
zmartwychwstałego Syna i zjednoczonej miłością Ducha Świętego,
gdzie na wieki uczestniczy w radości wiecznego Boga.
opr. Adam Żak